Het lijden, de liefde en de kracht van mijn voorouders maakt sterk
Den Haag is de hoofdstad van de Hindostaanse gemeenschap in Nederland. Vanuit het hele land komt familie bij ons op bezoek. Wij vormen een herkenbaar en ondernemend deel van de Haagse samenleving; en voelen ons verbonden met de stad, maar ook met Suriname en India. We zijn het product van dubbele migratie. Een tragische geschiedenis, maar ook een van kracht en trots. Ik vind het, als Hindostaanse en als wethouder van Den Haag, mooi dat ik onlangs bij de herdenking van 148 jaar Hindostaanse immigratie, over beide kanten van dat verhaal kon spreken. Over het harde bestaan en de ontmenselijking van onze voorouders in de contractarbeid. En over liefde, leven en het behoud van menselijkheid onder barre omstandigheden.
Na het einde van de slavernij in Suriname begon Nederland 148 jaar geleden arbeiders voor de plantages te werven in Brits-Indië. Met mooie verhalen, maar ook met ronselpraktijken. Straatarme arbeiders werden naar Calcutta gehaald en vervolgens naar Suriname verscheept.
In zijn nieuwste boek over de geschiedenis van de dwangarbeid heeft Dr. Radjinder Bhagwanbali zich laten inspireren door het zwarte zelfbewustzijn van de Black Lives Matter beweging. Zoals het slavernijverleden geen afgesloten hoofdstuk is, zo vraagt ook de geschiedenis van de contractarbeid om actieve verwerking.
Daarnaast is er het project ‘De Calcutta brieven’. Het project digitaliseert een schat aan briefwisselingen tussen familie in India en Suriname. De brieven tonen ons de liefde en emoties tussen mensen in onmenselijke omstandigheden. Ze laten zien hoe onze voorouders hun menselijke waardigheid en trots wisten te behouden in een systeem van dwangarbeid.
Onder druk van de nationalistische beweging in India kwam in 1916 een einde aan de contractmigratie. Daarna keerden sommigen terug naar India. Anderen bleven. Ze begonnen een winkeltje in de stad, werden boer of visser in Nickerie. Ik hoor bij de mensen die hun wortels hebben in Nickerie. Ik haalde er mijn vwo-diploma, maar zag als velen op deze plek geen perspectief voor mijzelf.
Ik ben trots op mijn herkomst. Het lijden, de liefde en de kracht van mijn voorouders maakt sterk. Ik heb gekozen voor een nieuwe migratie, voor een toekomst waarin ik mijzelf zou kunnen ontwikkelen. Mijn keuze voor Nederland is een van de beste beslissingen uit mijn leven. Maar ik ben blij dat er in Den Haag een hechte Hindostaanse gemeenschap is waar ik mij deel van voel – en die bijdraagt aan de stad waar ik wethouder mag zijn.
Kavita Parbhudayal (VVD) is wethouder Zorg, Jeugd en Volksgezondheid in Den Haag